قدری هم "من"

✅ روشن نیست که مستند به چه اصلی، همواره به ما یاد داده‌اند که در سخن گفتن و نوشتن، پشت کلمات "سوم شخص" پنهان شویم. برای مثال وقتی داریم یک مقاله می‌نویسیم، به‌جای آن‌که بگوییم"در نظر من این موضوع چنان است"، بنویسیم " در نظر برخی" یا "به نظر نویسنده یا راقم این سطور، این موضوع چنان است." احتمالاً این کار را فروتنی در نگارش و یا سخنرانی معرفی می‌کنند.
✅ البته این کار می‌تواند یک معنای دیگر هم داشته باشد: "فرافکنی و مسئولیت‌گریزی." وقتی یک نویسنده از کلمه‌ی "من" پرهیز کند و مدام پای این و آن و دیگران را به میان بیاورد، در واقع دارد از پذیرش مسئولیت نظر خود فرار می‌کند. و یا وقتی یک سخنران، دیدگاه شخصی خود را در به دیگران نسبت می‌دهد در حقیقت، فرافکنانه سخن می‌گوید.
✅ واقعیّت آن است که جامعه‌ی ما آنقدر که به پذیرش مسئولیّت نظریه‌ها و حرف‌های سخن‌وران و نویسندگانش نیاز دارد به فروتنی آنان نیاز ندارد. پس بهتر است به‌جای آن‌که بگوئیم "مردم با این امر مخالفند" بگوییم "من با این موضوع مخالفم" و البته مسئولیت این مخالفت را نیز بپذیریم.
✅ کلمه‌ی "من" معلوم می‌کند که چه کسی این نظر را دارد و هم‌او باید از روایی آن دفاع کند. اگر ما یاد بگیریم به‌جای نمایش فروتنیِ مغرورانه، مسئولیت سخنان و نوشته‌های خود را بپذیریم، آن وقت جرأت هر اظهار نظری را نخواهیم داشت.
۹۷/۲/۱۴
@sadeghniammehrab