سلام، خداحافظ

سال ۶۴ در مدرسه‌ی علمیّه حقانی حجره نشین بودم. بزرگترین سرگرمی(یا بهتر است بگویم مطالعه‌ی غیر درسی) من مطالعه‌ی هفته‌نامه‌ی "هدف" بود. چهارشنبه‌شب‌ها این مجله را می‌خریدم و برای این‌که کسی متوجّه نشود با هزار ترفند آن را به مدسه می‌بردم. آن سال‌ها مطالعه‌ی روزنامه، آن هم این تیپ روزنامه‌ها، برای ما تا اندازه‌ای بد و شاید ممنوع بود. تا دیروقت مجلّه را به‌تمامه می‌خواندم و بعد آن را تکه‌تکه کرده و در چند سطل زباله می‌ریختم تا مبادا کسی از ورود یک هفته‌نامه ورزشی-هنری به مدرسه خبردار شود. باقی زمان و مطالعه‌ی من درسی بود و یا کتاب‌های مرتبط با فعالیت‌های طلبگی. سهم ما از رادیو و تلویزیون، اخبار س سلام، خداحافظ...